Συναισθήματα                  Δυνάστες ή Καθοδηγητές;

Τι είναι τα συναισθήματα; Γιατί επηρεάζουν τόσο πολύ τη ζωή μας;

Είναι ανεξέλεγκτα ή μπορούμε να τα ελέγξουμε; Είναι δυνάστες ή δάσκαλοι;

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ... Δυνάστες ή Καθοδηγητές;

Τι είναι τα συναισθήματα; Γιατί επηρεάζουν τόσο πολύ τη ζωή μας; Γιατί τα αφήνουμε να μας κατακλύζουν και να ρυθμίζουν πολλές φορές τη ζωής μας; Από που πηγάζουν; Είναι ανεξέλεγκτα ή μπορούμε τελικά να τα ελέγξουμε; Είναι πραγματικά; Μπορούμε να τα αντιληφθούμε; Χρειάζεται να τα απαξιώνουμε και να τα καταστέλλουμε ή να τα αναγνωρίζουμε και να τα βιώνουμε; Είναι δυνάστες ή δάσκαλοι;

Σε πολλών ειδών φιλοσοφικά και ψυχολογικά ρεύματα ανά τον κόσμο θεωρείται ότι η αιτία όλων των προβλημάτων του ανθρώπου είναι ο νους, ο οποίος καθοδηγείται τις περισσότερες φορές από παιδικούς προγραμματισμούς και περιοριστικές πεποιθήσεις οι οποίες με τη σειρά τους δημιουργούν δυσλειτουργικές σκέψεις - συναισθήματα. Αν προσπαθήσουμε να κοιτάξουμε ενδότερα θα αντιληφθούμε ότι αυτές οι σκέψεις είναι άμορφες, άχρωμες και άυλες. Δηλαδή, δεν έχουν υλική υπόσταση, ούτε ύπαρξη. Παρόλα αυτά όμως τις δεχόμαστε πολλές φορές ως την έσχατη πραγματικότητα και επηρεάζουν την ζωή μας αρνητικά, καθιστώντας μας πολλές φορές δυσλειτουργικούς προς τον εαυτό μας, προς τους άλλους, προς την κοινωνία αλλά και το σύμπαν! Γιατί μην νομίζετε ότι ένας νοητικός καταιγισμός συγκεχυμένων και δονητικά αρνητικών σκέψεων ή συναισθημάτων δεν αντανακλώνται και επηρεάζουν το άμεσο ή ευρύτερο πεδίο.

Το συναίσθημα, λοιπόν, είναι η φυσιολογική ανταπόκριση σε κάποιο ερέθισμα, το οποίο έχει ερμηνευτεί μέσα από το πρίσμα των πεποιθήσεων μας.

Όλα τα συναισθήματα συνοδεύονται από βιολογικές διαφοροποιήσεις και αλλαγές. Και όσο πιο παρατεταμένα είναι τόσο πιο μεγάλες αλλαγές στο σώμα εμφανίζονται. Όταν πηγάζουν από τη δεξαμενή της θετικότητας δημιουργούν πνευματική και σωματική υγεία και αντίθετα τα πιο δυσλειτουργικά μεταφέρουν τη δυσλειτουργία τους και στο σωματικό επίπεδο της ύπαρξης. Βέβαια, δεν είναι διόλου άχρηστα. Αντιθέτως, χρησιμεύουν ως φάροι για να φωτίσουν τις πτυχές του υποσυνείδητου που χρήζουν επαναπροσδιορισμό και μας βοηθούν στις αλλαγές που χρειάζεται να κάνουμε για να οδηγηθούμε στον (μονό)δρόμο της αέναης μακαριότητας.

Βασικό εργαλείο στη διαχείριση και απαγκίστρωση από τα δυσλειτουργικά συναισθήματα είναι η αυτογνωσία η οποία μας βοηθάει καταρχήν να εντοπίσουμε και να αναγνωρίσουμε αυτού του είδους τα συναισθήματα, αλλά και τα βαθύτερα αίτια από τα οποία αναδύονται καθώς και στη διαχείριση τους. Η ένταξη σε μια ομάδα αυτογνωσίας ή σε ένα γκρουπ αυτοθεραπείας είναι μια από τις ιδανικές λύσεις. Ο διαλογισμός εμβαθύνει την παρατήρηση του νου και συμβάλει στην εγκατάλειψη της προσκόλλησης στο νου και τα Ανθοϊάματα προσεγγίζουν και υποβοηθούν τον άνθρωπο μέσω της ψυχικής του κατάστασης. Διάφορες «ενεργειακού τύπου» θεραπείες, όπως το E.F.T. ελαφρώνουν την έντονη δράση αρνητικών συναισθημάτων ή και τη διαλύουν ακόμη, και μια ισορροπημένη διατροφή συμβάλει στην ψυχική και σωματική εξισορρόπηση. Οι γραπτές ή προφορικές δηλώσεις, το κράτημα ημερολογίου, η καθημερινή αυτοπαρατήρηση και αναθεώρηση είναι μερικά ακόμη από τα εργαλεία που βοηθούν στην εξέλιξη του ατόμου.

Η αιτία όλων των προβλημάτων και της όποιας τυχόν δυστυχίας του ανθρώπου δεν υπάγεται σε εξωγενείς παράγοντες αλλά σε ενδότερους που βρίσκονται στο υποσυνείδητο και το ασυνείδητο, που περιέχουν παιδικούς ψυχικούς τραυματισμούς, αντιαξίες, υποαισθητήριες αντιλήψεις και διαφόρων ειδών σκέψεις, ιδέες, επιθυμίες και αναμνήσεις που δεν έχουν ωριμάσει ή καλοσχηματιστεί για να αναδυθούν στο συνειδητό. Από τη στιγμή που θα πάψουμε να αναζητούμε ευθύνες σε πρόσωπα, προβλήματα και καταστάσεις που είναι έξω από εμάς και αναγνωρίσουμε ότι η ευθύνη της ζωής μας είναι προσωπικό μας θέμα και αρχίσουμε να αναζητούμε τις λύσεις στα ενδότερα μας «διαμερίσματα» τότε, πλέον, μπαίνουμε στη διαδικασία να θέσουμε τέλος στα θέματα που αντιμετωπίζει ο καθένας από εμάς. Μέσα από αυτή την αναγνώριση αλλάζει η στάση μας προς τη ζωή και μπορούμε να απελευθερωθούμε από τις παντός είδους προσκολλήσεις, τους εθισμούς, τις φανταστικές ιδέες που έχει ο καθένας από εμάς για τον εαυτό του αλλά και τον πόνο που απορρέει από την ύπαρξη δυσλειτουργικών συναισθημάτων. Το να αναγνωρίσουμε και να απελευθερωθούμε από αυτά τα συναισθήματα σημαίνει ότι απελευθερωνόμαστε από την πεποίθηση ότι εμείς είμαστε τα συναισθήματα μας αλλά και από την πεποίθηση του πόνου που κυοφορούν αυτά, εγκαταλείποντας παράλληλα τη δυστυχία και τη νοητική-σωματική ακαμψία. Αλλάζουμε, έτσι, όλη την κατάσταση μας, ακόμη και τη σωματική. Άλλωστε, η αρρώστια προέρχεται από τη σύγκρουση σώματος με ψυχή και ο ορθός τρόπος να προσεγγίσουμε μια ασθένεια είναι μέσα από την ψυχική κατάσταση του ατόμου.

Ας αναγνωρίσουμε και ας αποδεχτούμε καταρχήν τα συναισθήματα μας, ας μάθουμε την αρχική τους φύση και κατόπιν ας τα μετουσιώσουμε. Ας τα δεχτούμε σαν φωτεινό δείκτη στον δρόμο της εξέλιξης και όχι να τα απορρίψουμε, συγκαλύψουμε ή προσπαθήσουμε να κυριαρχήσουμε πάνω σε αυτά.

ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΔΟΝΗΣΗΣ

ΘΥΜΟΣ

Είναι ένα από τα πιο τοξικά συναισθήματα το οποίο είναι προοίμιο της οργής, του μίσους και της εκδικητικότητας. Άνθρωποι που διέπονται από συνεχόμενο θυμό ζουν μια βασανιστική ζωή για αυτούς και το περιβάλλον τους. Όταν ζούμε μέσα στο θυμό εκμηδενίζουμε τη δυνατότητα του να βιώνουμε ευτυχία. Είναι ένα λανθάνων συναίσθημα ανάκτησης της προσωπικής δύναμης (η οποία πιστεύει το άτομο ότι την έχει απωλέσει) λόγω πρότερης κακοποίησης ή παιδικών τραυμάτων ή μπορεί να προέρχεται από ένα βαθύ αίσθημα έλλειψης. Μπορεί να εκδηλώνεται μπροστά σε καταστάσεις που το άτομο τις εκλαμβάνει ως άδικες, προσβλητικές ή απειλητικές ή σε καταστάσεις στις οποίες δεν ικανοποιούνται οι ανάγκες του από κάποιον άλλον (και ιδίως με τον τρόπο που θέλει).

Όταν ένας άνθρωπος από τη παιδική του ηλικία βιώνει κακοποίηση, απόρριψη, έλλειψη αγάπης ή το ανικανοποίητο έχει φτιάξει τα θεμέλια μιας «θυμωμένης» προσωπικότητας, προάγοντας παράλληλα κλιμακωτές αδιέξοδες καταστάσεις. Είναι ένα πολύ έντονο συναίσθημα που οδηγεί αναπόφευκτα στη βία αλλά και σε έντονες σωματικές διαταραχές.

Μπορεί, λοιπόν, να έχει αντίκτυπο στην καρδιά (μιας και όταν θυμώνουμε ανεβαίνει η πίεση και προκαλείται ταχυπαλμία), στο ορμονικό σύστημα, στο γαστρεντερικό, στο ήπαρ, στο πάγκρεας και στην ύπαρξη πονοκεφάλων μεταξύ άλλων. Ο θυμός οδηγεί στο φθόνο που είναι ένα από τα βασικά συναισθήματα που «καλλιεργούν» τον καρκίνο. Ανήκει στο 3ο τσάκρα, αυτό του ηλιακού πλέγματος αλλά επηρεάζει και το 4ο, της καρδιάς.

Χρειάζεται οπωσδήποτε αποδοχή και εκτόνωση (και όχι κατάποση) με τρόπο που να μην κάνουμε κακό σε εμάς ή σε κάποιο άλλο έμβιο οργανισμό. Πίσω από αυτόν κρύβεται η μη συγχώρεση του εαυτού και των άλλων και συνήθως παράγονται δευτερογενώς, ζήλεια, φθόνος, ενοχή μέχρι και μίσος .

Δήλωση: «Απελευθερώνομαι από το θυμό και τις αιτίες που τον προκαλούν και τώρα επιλέγω να ζήσω με ηρεμία, γαλήνη και αγάπη τη ζωή μου»

Ανθοϊάματα που μπορεί να βοηθήσουν είναι το Holly και το Mountain Devil για το θυμό, την οργή αλλά και τη συγχώρεση και το Cherry Plum για περισσότερη ψυχική ηρεμία και το φόβο μην χάσει κάποιος τον έλεγχο και προβεί σε ακραίες ενέργειες.

ΖΗΛΙΑ

Η βαθιά προσκόλληση κάποιου σε κάποιον άνθρωπο, κατάσταση ή αντικείμενο, οι ανεκπλήρωτες παιδικές ανάγκες ή η χαμηλή αυταξία προερχόμενη από την παιδική ηλικία γεννάει, αναπτύσσει και συντηρεί την «τοξική» κατάσταση της ζήλιας. Δημιουργεί ένα τοξικό υπόβαθρο για τον ίδιο τον άνθρωπο αλλά και τους αποδέκτες αυτής και αν δεν αντιμετωπιστεί μπορεί να οδηγήσει σε ολέθρια αποτελέσματα. Οι ακόλουθοι της ζήλιας είναι συναισθήματα όπως φθόνος, αγωνία, απαξίωση κ.α.

Εδώ χρειάζεται να αναγνωριστούν και να θεραπευτούν τα όποια παιδικά βιώματα έχουν συμβάλει στην ύπαρξη της αλλά και να αναθεωρηθούν και αλλαχθούν παράλληλα οι όποιες προσκολλήσεις και τα υπάρχοντα θέματα αξίας του ατόμου. Χρειάζεται, επίσης, να τονωθεί το αίσθημα της αυτοπαραδοχής διότι η έλλειψη της είναι αυτή που οδηγεί στα συναισθήματα ζήλιας και φθόνου, επειδή ο άνθρωπος δεν πιστεύει ότι αυτά που έχει είναι αρκετά για αυτόν ώστε να πορευτεί προς την ευτυχία.

Η ζήλια προκαλεί υπερένταση, δυστυχία και μπορεί να οδηγήσει στο θυμό και στη βία. Είναι «ψυχική νόσος» που υπάγεται στο 2ο τσάκρα και μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία κατάθλιψης, σε προβλήματα εντέρου, πόνους στη μέση, δυσλειτουργία γεννητικών οργάνων κ.α.

Δήλωση: «Είμαι ευλογημένος, διότι έχω επίγνωση της αληθινής πνευματικής μου Φύσης, με αγαπώ και με δέχομαι όπως είμαι»

Ανθοϊάματα που μπορεί να βοηθήσουν είναι το Holly και το Mountain Devil για τη ζήλεια και το θυμό και το White Chestnut επειδή μια από τις εκδηλώσεις της ζήλιας είναι οι μόνιμες πολλές φορές και επαναλαμβανόμενες σκέψεις γύρω από το «αντικείμενο του πόθου».

ΕΝΟΧΗ

Οι τύψεις και οι ενοχές είναι για να αυτοκαταπιεζόμαστε και όχι για να θεραπευόμαστε!

Δυστυχώς, κάποιες θρησκείες ή φυλετικές κατευθύνσεις - πεποιθήσεις πιστεύουν ότι η ενοχή είναι βοηθητική και ότι μέσω αυτής μπορούμε να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι! Οι γονείς μας, οι δάσκαλοι μας, οι ενήλικες της παιδικής μας ηλικίας χρησιμοποιούσαν την ενοχή με σκοπό την προσαρμογή της συμπεριφοράς μας στα δικά τους δεδομένα και τον έλεγχο μας.

Το «φταις» του τότε έχει σαν αποτέλεσμα να κατηγορούμε σήμερα τον εαυτό μας (πολλές φορές και για τα λάθη των άλλων!), να νιώθουμε αναξιότητα, να αυτοϋπομονεύουμε τις σχέσεις μας, ακόμη και την οικονομική ευμάρεια μας - διότι δεν πιστεύουμε καταβάθος ότι είμαστε ικανοί να αγαπηθούμε ή να έχουμε οικονομική ευρωστία αντίστοιχα - να αυτοκαταδικαζόμαστε συνεχώς και να μας διέπει μια μαζοχιστική ιδιοσυγκρασία μεταξύ άλλων. Μπαίνουμε σε έναν φαύλο κύκλο που δεν μπορούμε να πούμε όχι στους άλλους, αλλά και αν πούμε να νιώθουμε ενοχή γιατί το είπαμε.

Η λέξη και πράξη κλειδί εδώ είναι η συγχώρεση και η αυτοσυγχώρεση. Να κάνουμε, δηλαδή, χώρο για περισσότερη αγάπη μέσα μας. Να διορθώσουμε αν μπορούμε όποιο λάθος έχουμε κάνει και να αναλάβουμε την ευθύνη γι' αυτό, όχι την ενοχή. Να βρίσκουμε και να αναλύουμε, επίσης, τις πεποιθήσεις ή τους προγραμματισμούς που μας κάνουν να συμπεριφερόμαστε μ' έναν τρόπο και να έχουμε το γνώμονα να συμπεριφερόμαστε στους άλλους με τον τρόπο που θα θέλαμε να μας συμπεριφέρονταν εμάς.

Από ενεργειακής σκοπιάς η ενοχή αντικατοπτρίζεται στο 3ο τσάκρα, αυτό του ηλιακού πλέγματος και συνυπάρχει με το θυμό εκεί (άλλωστε πολλοί άνθρωποι που θυμώνουν πολύ σε κάποια περίοδο της ζωής τους νιώθουν ενοχή γι' αυτό). Μπορεί να συμβάλει σε αναπνευστικά προβλήματα ή προβλήματα στομάχου, ανορεξία κ.α. Μπορεί, επίσης, να μεγιστοποιήσει ή και να δημιουργήσει καταστάσεις πόνου μιας και η ενοχή φέρνει αυτοτιμωρία, η οποία μπορεί να εκφράζεται μέσα από μία κατάσταση πόνου!

Δήλωση: «Συγχωρώ τον εαυτό μου για τις ατέλειες του, με αγαπώ και απελευθερώνομαι από όλα τα βαρίδια του παρελθόντος»

Ανθοϊάματα που μπορούν να βοηθήσουν είναι το Pine για την ενοχή και την επίκριση προς τον ίδιο τον εαυτό και το Sturt Desert Rose για την ενοχή και την αποκατάσταση της χαμένης αυτοεκτίμησης.

Διυλίζοντας οποιοδήποτε δυσάρεστο συναίσθημα βρίσκουμε ότι το πρωτεύον υλικό του είναι ο φόβος, για αυτό θα αφιερωθεί ξεχωριστή ενότητα (πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο για να μεταβείτε στο άρθρο).

Μπεκιάρης Παναγιώτης

Ολιστικός Σύμβουλος Υγείας & Αυτοβελτίωσης - Φυσικοπαθητικός